ساخت غشای نانوالیاف کامپوزیتی پلی‌آکریلونیتریل-پلی‌اکسومولیبدات به‌عنوان لایه محافظ در منسوجات محافظ با الکتروریسی

فرضیه: در مطالعه حاضر، برای توسعه کاربرد نانوالیاف دارای نانوخوشه {Mo132}در زمینه‌های مختلف شامل استفاده در ماسک‌های تنفسی و لباس‌های جاذب آلاینده تلاش شده است. روش‌ها: نانوالیاف پلی‌آکریلونیتریل- {Mo132} با میانگین قطر حدود 150nm با فرایند الکتروریسی بهینه‌سازی‌شده با روش‌های طراحی آزمون نظیر روش تاگوچی و طرح مرکب مرکزی تهیه شدند. شکل‌شناسی و ساختار شیمیایی نانوالیاف با روش‌های میکروسکوپی الکترونی پویشی (SEM) و عبوری (TEM) و طیف‌سنجی زیرقرمز تبدیل فوریه (FTIR) مطالعه و وجود نانوخوشه {Mo132} در ساختار نانوالیاف با طیف‌سنجی UV-Vis تأیید شد. تعیین قطر و تعداد گره‌های نانوالیاف با نرم‌افزار پردازش عکس انجام شد. نانوالیاف نهایی بر اساس شرایط بهینه الکتروریسی تولید و عملکرد آن‌ها بررسی شد. یافته‌ها: شرایط بهینه فرایند الکتروریسی شامل غلظت %10wt، ولتاژ  16kV و فاصله 10cm بود. افزودن {Mo132} به نانوالیاف پلی‌آکریلونیتریل موجب بهبود خواص نانوالیاف و عملکرد آن‌ها در جذب ذرات شد. بررسی خواص نانوالیاف نشان داد، نانوذرات به‌خوبی با چسبندگی مناسب روی سطح پلیمر توزیع شدند. از برتری‌‌های این نانوالیاف می‌توان به توان جذب زیاد، روش سنتز سریع، هزینه کم، زیست‌سازگاری و سمی‌نبودن اشاره کرد. هدف نهایی این پژوهش، طراحی و تولید نانوالیافی کارآمد برای جذب ذرات معلق و آلاینده‌های شیمیایی به منظور استفاده پلیس و سایر افراد جامعه است. این نانوالیاف در سرعت جریان  5L/min  کارایی حدود %93، کاهش فشار تقریباً صفر و فاکتور کیفیت حدود 4.5 نشان دادند که در شرایط آزمایشگاهی مطالعه حاضر به‌عنوان بستر کنترلی ذرات معرفی می‌شود.